Seni ilk gördüğümde üzerinde mavi bir kazak vardı. Sanki o mavilik içime işlemişti aniden. Sen deniz kenarında dalgaların sesini dinlerken bende amaçsız bir şekilde evden çıkmış ayaklarım beni denize getirmişti.

Birkaç kişi vardı yanında onlarda balık tutuyorlar sana bir şeyler soruyorlardı. Sonra denizde taş sektirmek için çakıl taşı almaya eğildiğinde gördüm çikolata gözlerini..
Bir bankta oturdum ve bir süre izledim seni. Güya yerim diye aldığım simiti elimde evirip çeviriyor, sonra simitleri parçalıyor martılara doğru atıyordum.
Sen o anda bir başkasının oltasına yem takmakla meşguldün. Dolaşan misinaları ayırıyordun.

Neden sonra farkettin beni geldin yanıma oturdun.
"Merhaba " dedin bana

O an dünyanın bütün merhabaları söylenseydi inan bu kadar etkili olmazdı işte.
Bu kısacık an hiç bitmesin sonsuza kadar sürsün istedim.
Daha sonraki günlerde yine karşılaştım seninle..
Yanıma oturdun ve "En sevdiğin renk nedir ?" dedin.
Bende "çikolata rengi "dedim..
Bir an başını önüne eğip sustun sonra
Sonrasında gülümsedin usulca

Yıllar geçse de etkisi sönmeyen bu sevgiyi şimdi buraya yazıyorum da acaba rastlayıp okurmusun bilemiyorum...